Arizona Utah ve Nevada yollarında 10 Gün
Red Arch Tüneli, Utah
Gittiği her yere aşık olup ağlaya sızlaya geri dönen şaşkın adamdan herkese selamlar.
2012 yılının son 11 gününü ABD’nin Güneybatısında bulunan Nevada, Arizona ve Utah eyaletlerinde, yollarda geçirdim. Las Vegas’ta başlayıp Las Vegas’ta sonlanan gezinin ana hatları 1600km araba yolculuğu, 4 milli park ziyareti, bu parklarda onlarca km’lik zorlu doğa yürüyüşleri (hiking), 2000 kadar fotoğraf ve unutulmaz anılar şeklinde özetlenebilir.
Mevsimin kış olması, üstüne bütün ülkeyi etkisi altına alan büyük bir kar fırtınasının da yolda olduğum günlere denk gelmesi sebebiyle, beklediğimin çok ötesinde sert koşullarla karşılaştım. Yolculuğun büyük bölümü buz üzerinde, kar yağışı altında, -5 ile -20 dereceler arasında geçti. Bu durumdan şikayetçi olmak bir yana, gezinin benim için daha da özel hale geldiğini eklemeliyim.
Zion Milli Parkı’nda günbatımı
Gezinin ana durakları şu şekildeydi:
Las Vegas, Nevada – Zion National Park, Utah – Bryce Canyon National Park, Utah – Glen Canyon, Arizona – Grand Canyon National Park, Arizona – Las Vegas, Nevada
Bryce Kanyon Milli Parkı’nda her sabah taze kar vardı
New York’tan ayrılmadan önce kesin olarak planladığım tek şey Las Vegas’a uçuş ve New York’a geri dönüş tarihlerimdi. Görmek istediğim yerleri ve buralarda uzun yürüyüşler / tırmanışlar yapmak istediğimi biliyordum ama kalacak yerler ve kalış süreleri anlık kararlarla gelişti, iyi de oldu. Plansızlık acele etmeden, sevdiğim yerlerde istediğim kadar zaman geçirme şansı verdi.
Yolda olmak başlı başına müthişti, yavaş yavaş, seyrederek, koklayarak ilerledim. Çölleri geçerken ufukta beliren karlı dağlar, suyun, rüzgarın, karın şekillendirdiği garip kaya şekilleri sık sık bir western filminin (vahşi batı) setinde hissettirdi kendimi. Her an atlarının üzerinde yerliler bir taraftan belirecekmiş gibiydi.
yollar yollar yollar…
Mevsim koşulları ziyaret ettiğim milli parklarda rahat hareket etmemi de sağladı. Yazın tam kapasite dolu olan parklar ve konaklama tesisleri bomboştu. Yürüyüş parkurlarında çoğu zaman saatlerce insan görmeden, doğayı dinleyerek ilerleyebildim.
önce donuz olduğundan şüphelendiğim, gezi boyu bolca gördüğüm geyiklerden biri
Şehir ışıklarının yıldızları görmemizi engellediği gibi, kulaklarımız da şehrin gürültüsünden “köreliyormuş” meğer. Doğada 300 civarı kaldığı tahmin edilen, üç metre kanat açıklığıyla dev California Condor’unun süzülüşünü, karın yapraklara dokunuşunu, ağaçkakanları dinlemek güzeldi.
grand canyon’u karlıyken görmek hep hayalimdi, gerçekleşti.
Yolda olmanın belki de en çekici tarafı yine yolda olmaktı. Benim için 11 gün boyunca, yaşadığım andan daha önemli olan başka hiç bir şey yoktu. Anlatmaya çabalamak yerine sözü Jack Kerouac’a bırakalım:
yoldaysan eğer, sadece yolda olmayı düşünürsün. Acıktıysan acıkmayı, susadıysan bir çeşmeye eğilip kana kana su içmeyi, yaralıysan acıyı.
Zaman içinde Zion ve Bryce Canyon üzerine bolca fotoğraf içeren bir yazı yazmak da istiyorum, her ikisi de özel yerler.
dolunaylı bir gecede bryce canyon milli parkı’nda bir otoportre
Geziden döneli 10 gün geçmesine rağmen henüz fotoğrafların büyük çoğunluğuna bakacak fırsatı bulamadım. Hayat şehirde, dağlardaki kadar yavaş, sakin ilerlemiyor. Çoğu zaman bir işe başlayıp bitiremiyorum. Mesela bu yazıyı 3 parça halinde tamamlayabildim. Daha çok yazmak, düşünmek ve paylaşmak istiyorum fakat hayat yaşamaya bile yetmiyor.
Son yazıdan beri neredeyse iki ay geçmiş, daha dün gibi hissediyorum oysa. Fotoğrafları alt alta dizip paylaşmak da beni tatmin etmediği için blog biraz ağır aksak ve eksik ilerliyor ama 2013 için ayda 2 yazı hedefim var, başaracağımı umuyorum.
Bu geziden 40-50 fotoğraflık bir seçkiyi önümüzdeki günlerde facebook sayfamda yayınlayacağım. Hazır olduğunda twitter‘dan da mutlaka duyururum.
Notlar: Yakın zamanda konuk fotoğrafçı köşesine A. Murat Eren geliyor. 2 hafta önce themagger.com‘da küçük bir söyleşim yayınlandı. Oyungezer dergisinin Ocak sayısında ise oldukça güzel sorular cevapladım, sanırım 3 sayfalık geniş bir röportajım var.